پای درس صبر

صبر زینب(سلام‌الله‌علیها)، آن چیزهایی که در روضه‌ها خوانده می‌شود، نیست؛ که آن‌ها حالِ قلب سوختۀ خودمان است. صبر آن است که خود را با آن بار امانت اصلاً نبینی. صبر یعنی آنجاکه شاهدی چگونه تن تب‌دار علی‌بن‌الحسین(علیه‌السلام)را از قتلگاه عبور می‌دهند، سکوت کنی و حامی دين باشی و اسرار را آشکار نکنی تا زمانش برسد.   حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها)، چنان استقامت در حفظ شئون امامت داشتند که اصلاً نمی‌توان آن را وصف کرد. گویا خداوند در مقابل قد و قوارۀ تمام انبیا کوتاه آمد، آتش را بر ابراهیم سرد کرد، نیل را برای موسی شکافت، نفرین نوح بر قومش را مستجاب کرد و... ، اما در مقابل اهل‌بیت عصمت(علیهم&zwn...

دریای درون

برای راه‌یابی به ملکوت باید بدن، دنیا و همۀ شئون مربوط به آن را فراموش کنیم و بگذاریم این‌ها حقیقتی را که در درونشان جاری است، به ما نشان دهند. آن‌وقت می‌بینیم که همۀ زمین، خانۀ ماست و چیزی کم نداریم؛ همۀ فرزندان مثل فرزند خودمان هستند و همه را دوست می‌داریم و در کل، تمام هستی با ما هستند و ما با همه‌ایم. اگر از نفسانیت رها شویم، با این ملکوت زندگی می‌کنیم که همیشه جوان و شاداب است. اگر به جای موج، آب را ببینیم و فراسوی ملّیت و قومیت و زبان و زمان زندگی کنیم، درهای ملکوتِ بی‌نهایت به رویمان باز می‌شود و این همان تولد ثانوی است که می‌تواند با تولد هر امام برای ما تکرار و تجدید شود. اما برای...